Real Doll special part
>> Friday, November 20, 2009
.
.
.
Special Part
……….
Resume กันเล็กน้อยกับประโยคแสนคาใจเมื่อตอนที่แล้ว
“คืนนี้...นายไม่รอดแน่ๆ”
และ...เหตุการณ์ต่อเนื่องนี่ปรากฏหลังฉาก...........
พิเศษสุดสำหรับทุกคนที่ยังรอคอยพาร์ท sp ของฟิคสั้นเรื่องนี้.....
พาร์ทพิเศษสุดๆที่เรียดได้ว่าฟิคยุนแจของแท้
เพราะ...
ตอนนี้ มีตัวละครกันอยู่แค่สองคน !!
แต่ถึงจะมีน้อย ก็ไม่ได้ทำให้บรรยากาศมันหนาวขึ้นมาหรอกค่ะ... ฮุ...
.
_ RD _
.
ใบหน้าสวยหวานแดงซ่านกับประโยคที่สื่อความหมายโจ่งแจ้งซะเหลือเกิน ตาหวานสบเข้ากับนัยน์ตาสีสนิมที่จ้องมาอย่างไม่ลดละ ร่างบางที่ยังคงนั่งอยู่บนตักอุ่นขยับตัวเป็นนั่งหันหน้าคร่อมไว้ดูล่อแหลมพร้อมกับแขนเรียวทั้งสองข้างยกขึ้นพาดคออีกฝ่าย แจจุงยกยิ้มที่เล่นเอาคนมองหัวใจเต้นผิดจังหวะ โน้มหน้าเข้าใกล้จนแทบชิดพลางเอ่ยเสียงแผ่ว
“...ไม่ต้องรอถึงคืนนี้ก็ได้นะ...”
สิ้นเสียงหวานปากหยักก็ถูกเข้าครอบครองอย่างนุ่มนวล คนถูกรุกยังคงปล่อยให้เป็นหน้าที่คนชอบยั่วได้นำต่อไป มือหนากระชับเอวบางให้แนบกับลำตัวมากขึ้นจนสัมผัสได้ถึงความร้อนรุ่มจากร่างกาย ลิ้นเล็กแทรกตัวเข้าในโพรงอุ่น แม้ท่าทางจะดูช่ำชองเหลือเกิน หากแต่ลิ้นร้อนที่ดูงกๆเงิ่นๆลากสะเปะสะปะไปทั่วจนหนุ่มชองแอบยิ้มหัวเราะอยู่ในใจ แต่ความอดทนคนเราย่อมมีขีดจำกัด
“อื้ออ!!” ลิ้นแข็งตวัดรับทันทีจนคนที่ ‘เคย’ เป็นฝ่ายรุกอดตกใจไม่ได้ ความหอมหวานภายในโพรงเปียกชื้นถูกไล่เล็มอย่างร้อนแรงจนร่างบางสั่นน้อยๆ มือเล็กดึงคอเสื้อคนตรงหน้าเบาๆเมื่อใกล้ขาดลมหายใจ ยุนโฮค่อยๆถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดาย ตบท้ายด้วยการจุ้บเบาๆบนปากสีกุหลาบที่ยิ่งขับสีแดงเมื่อถูกกระตุ้นพลางผ้าออกเล็กน้อยเพื่อช่วยสูดเอาอากาศเข้าไปเลี้ยงปอดอีกทาง
“..จูบแรกเหรอ...?” แก้มใสที่ขยันขับสีแดงจนเริ่มลามไปทั่วผิวหน้าร้อนผ่าว ยิ่งติดจะแดงมากขึ้นจนแทบระเบิด ลมหายใจอุ่นๆที่ปรกหน้าอยู่ตอนนี้ไม่พอ ยังมีนิ้วเรียวมาคลอเคลียอยู่แถวใบหูพร้อมกับเจ้าของใบหน้าหล่อที่ก้มลงไล้ริมฝีปากร้อนไปที่เชิงกรามจนถึงใบหูเล็ก เปลือกตาบางปิดลงอย่างเสียไม่ได้
...ถ้าให้เขามองหน้ายุนโฮตอนนี้คงกลายเป็นชนวนระเบิดไปแน่ๆ...
เสียงหวานครางตอบรับในลำคอเบาๆ ร่างบางในอ้อมกอดที่บัดนี้เปรียบเสมือนลูกแมวน้อยๆอ่อนระทวยพลางหลับตาพริ้ม ภาพตรงหน้าที่ชองยุนโฮต้องบอกกับตัวเองไว้ว่า ตายไปตอนนี้ก็ไม่เสียดายแล้ว ร่างสูงละมามองคนรักอย่างเต็มตาพร้อมๆกับที่แจจุงลืมตาขึ้นช้าๆ ปากหยักยกยิ้มให้ก่อนจะโน้มไปจูบเบาๆบนหน้าผากเนียน
“เด็กดี.. ที่ผ่านมาไม่เคยมีแฟนเลยล่ะสิ”
“...ก็เก็บไว้ให้ยุนโฮไง..... จูบแรกน่ะ” หนุ่มชองยิ้มอีกครั้งเมื่อรู้ตัวว่ากำลังโดนคนสวยอ้อน
“น่ารักเกินไปแล้ว” คนตัวเล็กหัวเราะคิกคักขณะเลื่อนตัวไปนอนหงายกับฟูกที่นอนนุ่มพร้อมทั้งอีกร่างคร่อมทับ ใบหน้าคมซุกไซร้ไปที่ซอกคอขาวโดยที่อีกฝ่ายแหงนหน้าเล็กน้อยอย่างพอใจ มือเล็กกอดคนตัวโตไว้แน่น ความร้อนชื้นที่ต้นคอเหมือนเป็นตัวเร่งให้ร่างกายร้อนขึ้นจนแทบทนไม่ไหว ความรู้สึกคับแน่นช่วงล่างมันอัดแน่นจนปากสีแดงสดต้องเผยอออกหอบเบาๆ
ฝ่ามือร้อนไม่อยู่เฉย ทาบไปบนแผ่นอกบางที่แอ่นรับโดยอัตโนมัติ ลากอย่างเชื่องช้าลงไปตามสีข้าง คลึงเล่นอยู่ที่สะโพกจนเสียงหวานครางอื้ออึงขณะขยับสะโพกรับ ยุนโฮสอดมือเข้าไปใต้เสื้อถักไหมพรมนิ่ม ปลายนิ้ววนรอบสะดือจนอีกฝ่ายต้องหดเกร็งหน้าท้องด้วยความเสียว
“อะ...อื้ออ......ยุนโฮ เร็วๆก็ได้...” ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงเว้าวอนอย่างไรอย่างนั้นเมื่อมือใหญ่ยังคงขยับช้าๆไปสะกิดยอดอกสีสดเล่น นัยน์ตาคมเลื่อนไปมองคนข้างใต้ที่ดูทรมาน แก้วตาใสเหมือนมีน้ำปริ่มๆจ้องส่งสายตาออดอ้อนมาให้ ไม่รู้ว่าเจ้าตัวจงใจทำรึเปล่า แต่แบบนี้มันเหมือนยิ่งยั่วกันชัดๆ ปากหยักคลอเคลียบนแก้มนุ่มไม่ห่างพลางสูดความหอมเข้าอยู่เรื่อยๆ
“นี่ก็ครั้งแรกไม่ใช่เหรอครับ ยุนโฮจะไม่เร่งรีบไง” เมื่อเห็นร่างบางเงียบไป หรือพูดให้ถูกคือไม่มีแรงจะพูด สองมือก็ถลกเสื้อคนข้างใต้ขึ้นโดยที่เจ้าตัวยกมือตามอย่างอ่อนแรง เสื้อสีหวานถูกเหวี่ยงไปไม่สนทิศพร้อมกับแขนเรียวที่วางลงบนไหล่กว้างอย่างหาที่พึ่ง ร่างสวยสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมือของอีกฝ่ายวางลงบนขอบกางเกง นิ้วเรียวปลดกระดุมออกก่อนจะจับหัวซิปแล้วรูดลงช้าๆจนของสงวนข้างใต้ที่อยู่ตรงกับซิปนั่นเหมือนถูกครูดไปเบาๆ
“ซี๊ดด.....อะ อ๊าา..” ยุนโฮพยายามจะนับหนึ่งถึงสิบในใจเพื่อข่มอารมณ์แม้ว่าใจจริงอยากจะฉีกทึ้งกางเกงที่แสนจะเกะกะออกไปให้พ้นๆ มือหนารูดกางเกงขายาวลงด้วยความช่วยเหลือเล็กๆน้อยๆจากเจ้าตัว ตาคมเหลือบมองชั้นในสีขาวสะอาดที่ปกปิดร่างกายบางอยู่เป็นชิ้นสุดท้าย เนื้อผ้าที่เปียกชื้นจนเห็นส่วนข้างในได้ลางๆทำเอาคนมองกลืนน้ำลายเอื้อก ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาตื่นเต้นแค่ไหน มือข้างที่ถนัดละจากการขว้างกางเกงตามเสื้อไปอีกชิ้นมาลูบเบาๆไปตามขอบชั้นในพร้อมทั้งรู้สึกได้ถึงแรงบีบที่ไหล่ของตน นัยน์ตาสีนิลปรือมองพลางหอบหนัก เนื้อตัวสั่นระริกจนคนมองเริ่มสงสาร
“อึก...ถอดสิ.....ฮ๊า..” ร่างบางที่เรียบเรียงคำพูดออกมาได้หลุดครางออกมาอีกรอบเมื่อรู้สึกถึงความร้อนผ่านเนื้อผ้า สามนิ้วที่ลากไปตรงส่วนเปียกชื้นก่อนจะกดคลึงเรียกให้น้ำรักถูกหลั่งออกมามากกว่าเดิม สะโพกบางยกขึ้นบดเบียดกับมือใหญ่พร้อมกับเสียงครางสุขสม ปลายนิ้วเกี่ยวขอบชั้นในแล้วดึงมันลงจนหลุดออกจากเรียวขาเนียน เมื่อเรียกได้ว่าเปลือยเปล่าอย่างแท้จริงสองขาก็แยกออกจากกันราวกับจะเชื้อเชิญ
หนุ่มชองอยากจะทำเฉยกับส่วนกลางร่างกายที่เรียกร้องจะแย่ เพราะภาพสวยๆแบบนี้คงมีให้มองได้ไม่บ่อยนัก แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่อยากให้มองมากในเมื่อมือนิ่มกระชากเสื้อคนที่นั่งเหม่ออยู่ออกจนเผยแผ่นอกกว้างก่อนจะโน้มคอร่างสูงมาประกบจูบร้อนทันที มือข้างเดิมที่ทำหน้าที่ได้อย่างต่อเนื่องสัมผัสเบาลงบนแท่งเนื้อสีสดพลางรูดมันช้าๆเรียกเสียงหวานครางกระเส่าอยู่ข้างใบหู
“อื้ออ...อาาา.....ฮ๊ะอาา อะ...แรง..ๆ...” มือหนาขยับตามเสียงร้องขอจนส่วนปลายแดงก่ำเริ่มมีน้ำสีขุ่นเยิ้มออกมาไม่หยุด มืออีกข้างก็ไม่ว่างเปล่าเร่งปลดกางเกงแสล็คลงไปไว้ที่หน้าขาพร้อมกับบ๊อกเซอร์ตัวสุดท้าย ตาหวานที่แอบก้มมองถึงกับหันหนีเมื่อเจอะเข้ากับสิ่งที่คิดอยากจะมองตอนแรก ยุนโฮอมยิ้มเมื่อเห็นปฏิกิริยาเขินอายนั่นก่อนจะก้มลงกระซิบเสียงแหบพร่าด้วยแรงอารมณ์จนคนฟังจนลุกซู่
“...อยากได้เหรอ..” แจจุงแทบจะถลึงตากลับมาให้ ติดที่ว่าเขาไม่มีแรงที่จะทำอย่างนั้น ท่อนขาเรียวแยกออกกว้างกว่าเดิมเมื่อมือร้อนละจากส่วนอ่อนไหวเขามาลากวนอยู่แถวๆช่องทางสีสวยแทน คนกลัวเจ็บหลับตาปี๋ทำเอาอีกฝ่ายอดห่วงไม่ได้
“เจ็บหน่อยนะ....เอาเจลมั้ย?” ใบหน้าหวานส่ายเบาๆ ร่างกายสะดุ้งพลางตวัดกอดคนข้างบนแน่นเมื่อรู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกาย นิ้วแข็งกดแช่ไว้สักพักก่อนจะเริ่มหมุนวนไปมาให้ช่องทางแคบคลายตัว ปากอิ่มเผยอหอบเสียงดังเมื่อยามที่ร่างสูงสอดนิ้วต่อไปเข้ามา
“ฮ๊ะ! ...อึก....อาา...อะ..ยุน..โฮ...”
“..เจ็บมากมั้ย..” แจจุงส่ายหน้าเบาๆอีกครั้งพลางยิ้มหวานให้คนที่ทำหน้ากังวลเสียเหลือเกิน ปากสีแดงสดกดจูบเบาๆลงบนปากหยักราวจะย้ำว่าเขาไม่เป็นไรจริงๆ นิ้วที่สามแหวกเข้ามาช้าๆ ขยับรูดเข้าออกเป็นจังหวะ สอดแทรกเข้าไปในช่องทางอับชื้นจนไปสะกิดส่วนลึกที่ทำให้ร่างบางสะดุ้งเฮือก
“อ๊ะ!..ตรง...นั้น...ฮ๊าา..” ยุนโฮกดนิ้วลงย้ำที่จุดเดิมจนร่างบางสั่นสะท้านไปทั้งตัว
“พร้อมรึยังครับ?” นิ้วยาวถอนออกมาช้าๆเมื่อไห้รับคำอนุญาต มือหน้าจับท่อนเนื้อของตนเสียดสีไปมาเบาๆกับปากทางสีสดจนคนหน้าหวานครางไม่หยุด มือร้อนกดกายเข้าไปช้าๆ ค่อยๆขยับสอดเข้าไปจนสุด น้ำใสที่ไหลปริ่มที่ขอบตาเรียกให้ร่างสูงต้องก้มไปจูบซับอย่างอ่อนโยน
“อย่าเกร็งนะแจจุง” มือหนาจับไหล่มนไว้กันเขยื้อนขึ้นพลางค่อยๆขยับถอนกายออกช้าๆ การเสียดสีพร้อมกับแรงตอดรัดในผนังร้อนแฉะทำเอาเขาอยากจะกระแทกเข้าไปแรงๆ แต่หากทำอย่างใจร่างข้างใต้คงจะบุบสลายไปเป็นแน่ ยุนโฮสอดสวนแก่นกายเข้าไปอีกครั้งจนกดเข้าไปลึก แขนเรียวรัดแน่นพลางหวีดเสียงสั่น
“อะอ๊าาา...มัน...อ๊า ...เร็วอีก...ยุน...อ๊าา” เมื่อช่องทางแคบเริ่มปรับสภาพได้จนความเจ็บทุเลาลงและหายไปหมด แรงกระแทกที่เร็วขึ้นตามอารมณ์จนใบหน้าหวานเชิดขึ้นอย่างอดไม่ได้ ทางร้อนถูกเสียดสีอย่างรุนแรงเมื่อกายใหญ่สอดกระทุ้งเข้าออกไม่หยุด ส่วนอ่อนไหวด้านหน้าก็ถูไถไปกับหน้าท้องแกร่งจนเปื้อนคราบน้ำรักไปทั่ว คนตัวเล็กผวากอดรัดอีกฝ่ายแน่นทุกครั้งเมื่อถูกสอดใส่เข้ามาลึก
“อาา...มัน..แน่น...อึก...อะ..แจ..จุง”
“ฮึก..อ๊าาาา..อะอ๊าา ระ...เร็ว...ฮ๊ะ.. อะอ๊าา” หน้าท้องหดเกร็งอย่างรุนแรงขณะที่ร่างบางถูกแรงกระแทกส่งให้เคลื่อนตัวขึ้นลงไม่หยุด ช่องทางสีหวานหดตัวรัดท่อนเนื้อร้อนที่สอดเข้ามาไม่หยุดราวกับจะรั้งไว้ไม่ให้ถอนออก เรียวขาที่อ้าออกกว้างสั่นระริกอย่างไร้เรี่ยวแรงถูกมือใหญ่จับที่ส่วนข้อพับแล้วดันจนเกือบชิดกับอกบาง ส่งผลให้ช่องแคบถูกเปิดออกกว้างจนแก่นกายใหญ่สอดกระแทกเข้าได้เร็วมากขึ้น
“อ๊าาา...จะ...อึ๊ก...มะ..ไม่ไหวแล้ว...ฮ๊าา ยุน..โฮ....มันลึก...ลึก....อ๊าาา” ยิ่งได้ยินเสียงครางหวานกูดูเหมือนจังหวะการสอดใส่จะเร็วมากขึ้น ยุนโฮก้มลงจูบปากสีกุหลาบอย่างรุนแรง ลิ้นร้อนตวัดเกี่ยวกันไม่หยุดจนน้ำใสเยิ้มออกมาทางมุมปาก ขณะที่ส่วนล่างยังคงขยับเข้าหากันอย่างต่อเนื่อง แจจุงยกสะโพกนิ่มขึ้นรับแรงสวนกระแทกทุกครั้งจนแท่งร้อนถูกสอดเข้ามาลึก ทันทีที่ปากหวานถูกปล่อยเป็นอิสระก็ร้องครางออกมาไม่หยุด
ยุนโฮกัดฟันแน่นกับแรงรัดในช่องทางร้อนชื้นที่ถี่แรงมากกว่าเดิมเมื่อเจ้าตัวใกล้ถึงจุด ร่างสูงเร่งขยับกายเข้าออกเร็วๆจนคนข้างล่างจิกเข้ากับแผ่นหลังกว้างอย่างแรง แก่นกายสอดใส่รัวเร็วจนร่างบางแทบจะทนไม่ไหว เสียงหวานหวีดลั่นพร้อมกับร่างสวยที่กระตุกแรง ฉีดน้ำสีขาวขุ่นเลอะไปทั่วแผ่นอกกว้าง ยุนโฮเร่งขยับท่อนล่างเข้าไปหนักๆจนอัดฉีดน้ำอุ่นเข้าในแรงๆจนแจจุงเสียววาบที่ท้องน้อย ร่างสูงสอดกายเข้าออกอีกสามสี่ทีจนรีดน้ำรักออกเกือบหมดถึงจะถอนออกช้าๆ ร่างบางสะดุ้งเบาๆอีกครั้งเมื่อรู้สึกโหวงแปลกๆ น้ำขุ่นเยิ้มออกมาจากช่องทางสีสดเนื่องจากเป็นทางออกทางเดียวที่มี
ใบหน้าหล่อมองแจจุงที่หลับตาพริ้มทั้งๆที่ปากอิ่มยังคงเปิดอ้าออกหอบเล็กน้อย ลมอุ่นที่ปะทะเข้ากับผิวแก้มแผ่วบนจนร่างบางต้องลืมตาขึ้นช้าๆ เห็นสายตาเป็นห่วงของคนที่ยื่นหน้ามาซะใกล้ก็อดจะยิ้มไม่ได้ มือเล็กวางแปะลงบนแก้มของยุนโฮทั้งสองข้าง ปากสีแดงสดจูบลงที่ระหว่างคิ้วเข้มที่ขมวดเข้าหากันเบาๆ
“แจจุงไม่เป็นอะไรหรอก ไม่ได้เจ็บขนาดนั้นสักหน่อย... เลิกทำหน้ารู้สึกผิดได้แล้วนะ” สิ้นเสียงหวานปากหยักก็ยกยิ้มตาม ร่างสูงก้มลงสูดความหอมจากแก้มนิ่มแรงๆอย่างหมั่นเขี้ยว
“รักแจจุงนะ” แจจุงขยับยิ้มหวานกับคำบอกรักที่ได้ฟัง
“อื้ม แจจุงรักยุนโฮมากกว่าอีก”
“ใครว่า ยุนโฮสิรักแจจุงมากกว่า” เสียงทุ้มบอกหน้ามุ่ยเรียกให้อีกฝ่ายยิ้มกว้างขึ้นไปอีก
“ครับๆ ยุนโฮรักแจจุงมากกว่าก็ได้ ชอบเอาชนะจริงนะ หมีอ้วน!!” ยุนโฮหัวเราะเบาๆ ขยับตัวไปนั่งพิงพนักติดๆกับร่างบางที่ขยับตัวนั่งตาม ร่างสูงถอดกางเกงที่ค้างๆคาๆอยู่กับเข่าให้หลุดออกไปหมดแล้วทิ้งไปที่ข้างเตียง ตาคมหันกลับมามองคนรักที่กำลังสนใจอะไรบางอย่างอยู่...
...ตุ๊กตาแจจุง...
...ลืมไปเลยว่ามีเจ้าตุ๊กตาตัวนี้นอนอยู่ข้างๆด้วย...
เมื่อรู้สึกถึงมือหมีมาตะปบเข้าที่เอวพร้อมกับหน้าหมีๆที่วางซบอยู่ตรงไหล่ก็หลุดยิ้มหวานออกมาอีกที แต่ก็หุบยิ้มแทบไม่ทันเมื่อเห็นว่าสายตาหมีๆมันกำลังหลุบมองต่ำไปยังส่วนล่างของเขาที่ไร้การปกปิด
“ชองยุนโฮ!!!” แจจุงตวาดแว้ด ใบหน้าแดงก่ำ พลางดึงเอาผ้าห่มมาปิดถึงเอว
“ว่าไงครับ? อื๋อ..ปิดแบบนั้น มองข้างบนแทนก็ได้” ปากอิ่มอ้าค้างเมื่อร่างสูงทำอย่างที่พูดจริงๆจนเกือบจะเอามือมาปิดอกตัวเองไว้ไม่ทัน เรียกเสียงหัวเราะร่วน
“จะปิดไปทำไมกันนะ เห็นก็เห็นไปแล้ว หื้ม?.... ครับๆ ไม่แกล้งก็ได้ ว่าแต่เมื่อกี้มองตุ๊กตาทำไมน่ะ?” หนุ่มชองจุ้บเบาๆไปที่แก้มใสที่พองตัวเล็กน้อยแล้วไซร้ไปตามคอขาว
“อื้ออ ไม่ต้องมาอ้อนเลย... นี่....”
“หือ?”
“...มีเซ็กส์กับแจจุงหรือเจ้าตุ๊กตานี่ดีกว่ากัน...”
“ห๊ะ...?”
“ว่าไงล่ะ..” นัยน์ตาสีสนิมลอบมองคนที่ทำหน้าจริงจังก็อดจะแกล้งไม่ได้
“อืม... ก็....คงจะเป็น ตุ๊กตาละมั้ง” ไม่ผิดคาดที่คนสวยในอ้อมกอดหันมามองขวับ ตาหวานเริ่มแข็งกร้าวอย่างไม่พอใจ
“ทำไม!? มันดีกว่าแจจุงตรงไหน”
“ก็... ยุนโฮไม่ต้องออมแรงไง แต่กับแจจุง ทำแรงๆก็กลัวจะเจ็บ...” แจจุงมองคนตอบที่ทำหน้ายิ้มอย่างอึ้งๆ
...ก็ไอ้ที่ทำไปเมื่อกี้ มันยังไม่แรงอีกเหรอ!!...
“งั้นเหรอ...” ใบหน้าหวานสลดลงเล็กน้อย
“อื้ม ถามทำไมล่ะ?”
“...ถ้าคิดว่าตุ๊กตาดีกว่า... ทีหลังก็ไปทำกับตุ๊กตาแล้วกัน!!!” กระแทกเสียงหวานเสร็จก็ตั้งท่าจะลุกหนีไปดื้อๆ แต่คนที่กะไว้ก่อนแล้วก็ยิ่งกระชับอ้อมกอดคนที่ลุกได้แป๊บเดียวจนต้องล้มลงมานั่งจุมปุ๊กอยู่บนตัก ใบหน้าสวยขึ้นสีจัดทันทีเมื่อรู้สึกถึงส่วนที่เจ้าตัวนั่งทับอยู่ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ละความพยายามจะลุกหนี
“อ๊ะ!” เสียงทุ้มที่ร้องออกมาทำเอาร่างเล็กนั่งตัวแข็งทื่อ ...กลัวว่าไอ้อะไรๆที่เค้าทับอยู่มันจะตื่นขึ้นมาอีกรอบน่ะสิ!
“อย่าขยับนะแจจุง... เดี๋ยวคืนนี้ไม่ได้นอนจริงๆหรอก”
“เฮอะ ก็ไอ้ตุ๊กตาข้างๆนี่ไง เอากับมันไปสิแจจุงจะนอน!” ยุนโฮมองคนที่สะบัดหน้าหนียิ้มๆ
“อื้อ ไม่เอา แจจุงนิ่มกว่าตั้งเยอะ ตัวหอม แถมเร้าใจด้วย” แก้มใสขึ้นสีจัดอีกรอบกับประโยคสุดท้ายที่ไม่แน่ใจว่าเป็นคำชมหรืออะไร แต่คนง้อยากก็ยังคงเล่นตัวไม่เลิก ในเมื่อแจจุงยังคงไม่หันหน้ากลับมามอง ปากหยักไล้จูบแผ่นหลังบางไปทั่วอย่างเอาใจ
“ยังไม่หายโกรธเหรอ.... งั้น... เดี๋ยวพรุ่งนี้เอาตุ๊กตาแจจุงไปเก็บเลยดีมั้ย?” ได้ผล... คนตัวเล็กหันมามองพลางเลิกคิ้ว
“จริง? อย่าให้แจจุงเห็นมันอีกเลยนะ” ยุนโฮพยักหน้าเบาๆ ในใจคิดขำๆ ทั้งๆที่ตอนแรกตัวเองนั่นแหละเป็นคนยัดเยียดตุ๊กตาตัวนี้มาให้เขา แต่ตอนนี้กลับผลักไสไล่ส่งมันซะอย่างนั้น จะให้เขาเอาไปให้คนอื่นก็ไม่ได้.... ถึงจะแค่ตุ๊กตา แต่ก็เหมือนแจจุงนี่ ของใคร ใครก็หวง
“อื้มม งั้นไม่โกรธก็ได้ แต่ตอนนี้เอามันไปวางที่อื่นก่อนสิ” หนุ่มชองมองคนช่างยั่วที่หันกลับมานั่งคร่อมเขาไว้อีกครั้งพลางยิ้มตาม
“ทำไมล่ะ? เตียงนี้ก็ออกจะกว้าง แจจุงน่ะนอนเบียดๆกับยุนโฮก็ดีแล้ว”
“นั่นก็จริง...แต่ว่า.....”
“...?”
“...บนเตียงนี้น่ะ ให้มีแค่เราสองคนก็พอแล้ว”
__ The REAL end __
[อ่านทั้งหมดได้ ที่นี่ จ้า]
