Real Doll [nc : Part II]

.

.

.

หลังจากเร่งขับรถยนต์จากโรงแรมให้ถึงที่พักของตนโดยเร็วด้วยอารมณ์ที่ปะทุขึ้นทุกขณะ ในที่สุดยานพาหนะสีดำสนิทก็วนเข้าไปหยุดการเคลื่อนไหวในตัวตึกสูงตระหง่าน เมื่อขายาวก้าวลงจากรถก็เร่งสาวไปด้านในลิฟต์ทันที ความรู้สึกคับแน่นที่ช่วงล่างทำให้ต้องพยายามข่มใจอย่างหนักไม่ให้เตลิดไปมากกว่านี้ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ได้ผลเมื่อฤทธิ์ยานั้นแรงเหลือเกิน


‘ติ้ง’ เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกร่างสูงก็รีบก้าวขาเดินไปตามทางที่คุ้นเคยทันที มือล้วงหยิบคีย์การ์ดในกระเป๋าออกมาได้จังหวะพอดีกับที่เดินมาถึงประตูห้อง มือหนารูดการ์ดเปิดประตูเข้าไปแล้วปิดลงอย่างแรง คีย์การ์ดถูกเสียบลงในช่องเพื่อทำการเปิดไฟฟ้าในห้องจนเกือบจะหักด้วยแรงที่ร่างสูงใช้กดมันลง ยุนโฮเริ่มหอบออกมาเล็กน้อยขณะพยายามถอดรองเท้าที่แทบจะเหวี่ยงไปไกลๆเมื่อยามนี้มันดูจะถอดยากเหลือเกิน


ขายาวสาวเร็วๆไปยังห้องนอน เปิดประตูเข้าไปแล้วปิดลงเสียงดังลั่นจนได้ยินไปถึงห้องข้างๆ แต่เจ้าตัวดูจะไม่ใส่ใจนักเพราะมีอย่างอื่นให้กังวลมากกว่า นัยน์ตาที่ดูเริ่มพร่ามัวคล้ายกับอาการเพ้อฝันกลางวัน มือหนากำลูกบิดประตูไว้แน่นพลางทอดสายตาไปยังร่างบางบนเตียงใหญ่กลางห้อง ใบหน้าสวยหวานที่กำลังหลับตาพริ้มกับร่างกายที่ดูเชื้อเชิญยังไงชอบกลเรียกให้ยุนโฮกัดฟันแน่น เสียงทุ้มสบถออกมาเบาๆก่อนจะเดินกึ่งวิ่งเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตูลงทันที


ความรู้สึกปวดหนึบแปลกๆตรงช่วงท้องน้อยยังคงไม่หายไป แต่กลับยิ่งรุนแรงขึ้นจนแทบคลั่ง มือขวาเปิดก๊อกให้น้ำเย็นเฉียบไหลลงมาก่อนจะวักใส่หน้าเพื่อหวังจะบรรเทาอาการที่เป็นอยู่ในขณะนี้ได้บ้าง...


แต่ดูเหมือนจะคิดผิด


สมองที่ยังพอจะใช้งานได้บ้างเริ่มคิดหาวิธีการต่างๆทันที แต่ดูจะไม่ได้ผลนักเมื่อร่างกายมันเรียกร้องว่าต้องการเพียงอย่างเดียว... แต่มันเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขานึกจะทำ! ชายหนุ่มสบถเบาๆออกมาอีกครั้งแล้วตัดสินใจปลดกางเกงลงจนหมดแม้ว่าในใจจะค้านเท่าไหร่ก็ตาม ร่างสูงหย่อนตัวลงนั่งบนชักโครกสีเข้ม แทบจะไม่อยากยอมรับว่าขณะนี้ตัวเองต้องการมากขนาดไหน


อากาศที่ค่อนข้างเย็นไม่ได้ช่วยให้ร่างกายที่ร้อนแทบจะลุกเป็นไฟนั้นเย็นขึ้นมาแม้เล็กน้อย มือใหญ่เลื่อนไปกอบกุมส่วนกลางร่างกายที่แข็งขืนก่อนจะชักเข้าออกรัวเร็วตามอารมณ์ที่ปะทุขึ้นทุกขณะ


“อะ...อาา......” มือหนาขยับอย่างอัตโนมัติ รูดมันแรงขึ้นจนความคิดเริ่มเตลิดไปไกลยากจะกู่กลับจนส่วนปลายเริ่มบวมแดง ความต้องการที่เป็นตัวเร่งเร้าจังหวะให้มือขยับชักแก่นกายขึ้นลงถี่ยิบจนอารมณ์เริ่มมาถึงช่วงปลายและปลดปล่อยหยาดน้ำสีขาวขุ่นออกมาที่สุด เสียงหอบหนักสะท้อนก้องภายในห้องที่ถูกปูไปด้วยกระเบื้องทั้งสี่ด้าน แต่ดูเหมือนฤทธิ์ยาจะยังไม่หมดเมื่อส่วนนั้นกลับแข็งขืนขึ้นมาอีกครั้งทั้งๆที่เพิ่งจะเสร็จไปไม่นาน


ยุนโฮหลับตาลงพยายามข่มใจไม่ให้หลงไปกับอารมณ์วูบหวามพลางคิดโทษคนที่คิดค้นเจ้ายาตัวนี้ขึ้นมาพร้อมกับมือหนาที่เริ่มรูดส่วนกลางร่างกายอย่างหนักอีกครั้ง ภาพในหัวยามหลับตาที่เคยขาวโพลนกลับกลายเป็นใบหน้าหวานของตุ๊กตาที่นอนอยู่ในห้องส่งผลให้ร่างสูงเผลอกุมส่วนนั้นไว้แน่นแล้วเบิกตาโพลงทันที ไม่ปล่อยให้ได้ทันคิดต่อจากสิ่งที่สงสัยเพราะความต้องการมันมีมากกว่ามือหยาบก็ขยับต่อทันที


เสียงทุ้มครางเบาๆสลับกับซี๊ดปากเป็นระยะจนปลดปล่อยออกมาหลายต่อหลายครั้งไม่ได้ช่วยให้อาการทุเลาลงแต่อย่างใด หยาดเหงื่อที่ไหลลงมาเรื่อยๆผสมปนเปกับน้ำเชื้อที่ถูกปล่อยออกมาไม่หยุด สายตาที่เริ่มจะมองอะไรไม่ชัดเพราะทั้งเหนื่อยและยังไม่สิ้นสุดอารมณ์ รู้เพียงว่า... แค่นี้ยังไม่พอ ไม่ว่าจะกี่ทีๆก็ยังไม่พอ


“อาา....” แท่งร้อนกระตุกฉีดน้ำสีขาวข้นออกมาเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ แต่ดูเหมือนมันจะทำให้ความอยากลดน้อยลงไปบ้างแม้เพียงเล็กน้อย ชายหนุ่มหันไปเพ่งมองนาฬิกาแขวนก่อนจะนึกสมเพศตัวเองในใจ


เกือบสองชั่วโมง... ที่เขาทำเรื่องน่าอายพรรค์นี้


และนั่นทำให้ยุนโฮตัดสินใจว่าการพยายามข่มตาให้หลับน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดในเวลานี้ เพราะถ้าเขาเอาแต่ทำตามที่ร่างกายมันเรียกร้อง ต่อให้ใช้เวลาอีกห้าชั่วโมงก็คงไม่พอ ฟันขาวขบกันแน่นอย่างข่มอารมณ์ก่อนจะลุกไปล้างมือแล้วถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ขายาวก้าวเร็วๆไปยังที่อาบน้ำฝักบัว ตาคมพยายามไม่สนใจส่วนนั้นที่แสดงชัดว่ามันยังได้รับการปรนเปรอไม่พอ มือหนาเร่งอาบน้ำชำระร่างกายให้เร็วที่สุดแล้วแต่งตัวสวมชุดนอนทันทีแม้จะรู้สึกทรมานเหลือเกิน


มือขวาเปิดประตูห้องน้ำออกแล้วปิดลงเบาๆอย่างยากลำบาก สองขาเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มทันที ยุนโฮขยับตัวนอนหงายขณะยังหอบไม่หยุด เปลือกตาปิดลงพยายามนับแกะอย่างที่ปู่ย่าตายายเคยสอนยามนอนไม่หลับ แต่ดูท่าว่ามันจะไม่ช่วยอะไรเลยเมื่อในความคิดตอนนี้มีเพียงเรื่องแบบนั้น ยุนโฮถอนหายใจออกมาหนักๆแล้วขยับนอนตะแคง..... การกระทำที่ผิดมหันต์ เพราะทันทีที่ขยับศีรษะไปอีกด้านก็ไปเจอะเข้ากับใบหน้าสวยหวานใกล้แค่คืบเรียกให้ลมหายใจสะดุด


บ้าเอ๊ย...


นั่นเป็นคำเดียวที่หนุ่มชองคิดออกในตอนนี้... สองมือยันตัวให้ลุกขึ้นนั่งพลางหลับตาข่มอารมณ์ที่เริ่มจะปะทุแรงขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นใบหน้าที่ดูเย้ายวนนั่น ผ่อนลมหายใจออกมายาวๆพลางนึกถึงเรื่องงานต่างๆที่เขาต้องเคลียร์อยู่แทบทุกวัน แต่สุดท้ายส่วนกลางร่างกายของเขามันก็เรียกความสนใจได้สำเร็จเพราะเส้นความอดทนของทุกคนย่อมมีขีดจำกัด และในตอนนี้.... มันก็ขาดเสียแล้ว


ถึงยังไง... ตุ๊กตานี่มันก็สร้างมาเพื่อสิ่งนั้นอยู่แล้วนี่


และแล้วมโนธรรมในใจก็หายไปจนเกลี้ยง... ถึงแม้ว่าความจริงมันไม่ได้เป็นการผิดอะไรเลยก็ตามที แต่เจ้าตัวยังคิดว่ามันไม่ดีเท่าไหร่ที่ต้องมาลงเอยกับตุ๊กตาแบบนี้ ยุนโฮพลิกตัวขึ้นคร่อมตุ๊กตาร่างบางที่นอนนิ่งอยู่ข้างๆทันที สายตาคมจ้องมองไปยังโครงหน้าสวยได้รูป ไล่มายังจมูกเล็กๆกับปากอิ่มสีแดงเรื่อจนถึงลำคอระหงส์แล้วย้อนกลับไปที่ใบหน้า


“แจจุง...” เปลือกตาบางเปิดขึ้นช้าๆเผยให้เห็นดวงตาสีนิลสวย ยุนโฮสบกับนัยน์ตาหวานนั่นสักพักก่อนจะโน้มหน้าลงประกบริมฝีปากกับปากอิ่ม ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในโพรงปากที่เผยอออกอัตโนมัติ เกี่ยวกระหวัดไปทั่วชิงความหอมหวานที่ส่งผลให้เขารู้สึกดีอย่างน่าแปลก ปากหยักบดเบียดลงกับเนื้อนิ่มรุนแรงมากขึ้นจนอารมณ์เริ่มตะเลิดไปไกล... หรือที่จริงก็ไม่ได้คิดจะหักห้ามมันไว้อยู่แล้ว ฝ่ามือที่ร้อนระอุไล้ไปตามอกบางพร้อมๆกับที่ละริมฝีปากออกมากดจูบไปตามลำคอขาวแทน ตุ๊กตาแจจุงที่เริ่มมีอาการตอบรับเมื่ออุณหภูมิภายในร่างเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆจนใบหน้าหวานเริ่มแดงเรื่อ เปลือกตาปรือลงเล็กน้อยราวกับคนกำลังมีอารมณ์


“อืมม....” เสียงหวานครางเบาๆเมื่อมือหนาเริ่มปลดกระดุมเสื้อสีดำตัวบางตั้งแต่เม็ดแรกจนครบแล้วถอดมันออกทันที ผิวขาวอมชมพูที่เผยออกให้เห็นเรียกเอาสติของยุนโฮที่ยังคงมีอยู่น้อยนิดแตกกระเจิง ปากหยักเลื่อนมากดจูบหนักๆลงบนแผ่นอกบางที่แอ่นขึ้นรับสัมผัสวูบหวามนั่นก่อนจะตวัดลิ้นเลียยอดอกเรียกเสียงครางหวานได้อีกรอบ สองมือเคลื่อนต่ำลงไปปลดกางเกงสแล็คสีดำไม่ต่างกับเสื้อลงแล้วโยนมันไปข้างๆอย่างไม่สนทิศทางแล้วตามด้วยชั้นในผ้าบาง


“อา...ยุนโฮ....” เสียงเรียกชื่อที่คงจะถูกตั้งไว้ในโปรแกรมอย่างที่ชางมินเคยพูดไว้กลับเร้าอารมณ์เขาอย่างบอกไม่ถูก ร่างสูงเคลื่อนตัวลงต่ำพลางจ้องมองส่วนอ่อนไหวที่แดงก่ำราวกับไม่ใช่แค่สิ่งที่ถูกสร้างขึ้นเลียนแบบของจริง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นที่ไม่ค่อยจะเป็นเวลาเท่าไหร่นักมือหนาก็จัดการรวบเอาส่วนกลางร่างกายของตุ๊กตาแจจุงมาไว้ในอุ้งมือทันที


“อ๊ะ!” เสียงอุทานอย่างตกใจดังขึ้นทันทีพร้อมกับสะโพกมนที่ยกตัวขึ้นเล็กน้อย ปากหยักยกยิ้มเล็กน้อยกับปฏิกิริยาที่ได้เห็นแม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าตัวเองยิ้มไปทำไม ไม่รอช้ายุนโฮก็โน้มหน้าลงส่งส่วนนั้นเข้าโพรงปากตัวเองทันทีก่อนที่ลิ้นร้อนจะทำงานในส่วนของมันอย่างเต็มที่


“ฮ๊ะ อ๊าาา อ๊ะอ๊าา ยุนโฮ...อ๊าา” ส่วนที่ร้อนระอุอยู่ในปากถูกดูดดุนอย่างคนคิดจะแกล้ง แต่ไม่นานนักชายหนุ่มก็ละออกมามองร่างบางที่แม้จะนอนนิ่งไม่ได้ดิ้นทุรนทุรายอย่างที่คนจริงๆเค้าควรจะเป็นกัน แต่ใบหน้ากับส่วนที่ตั้งชันนั้นก็ทำให้รู้ได้ไม่ยากว่าอารมณ์ของเจ้าตุ๊กตาอยู่ในขั้นไหนแล้ว ยุนโฮเลื่อนสายตาไปมองส่วนอ่อนไหวที่สั่นระริกนั่นอีกครั้งพลางคิดสงสัยว่าทำไม...


แล้วทำไมเขาต้องทำให้เจ้าตุ๊กตานี่ด้วย?


คิ้วเรียวมุ่นเข้าหากัน แต่ความรู้สึกคับแน่นอย่างอยากจะปลดปล่อยก็ทำให้อยู่ในห้วงคิดได้ไม่นานนัก หนุ่มชองสายหัวเบาๆก่อนจะเริ่มปลดเสื้อผ้าของตนเองทันที เสียงจากตุ๊กตาที่ช่างครางเรียกชื่อเขาบ่อยเหลือเกินทำเอามือหนาต้องเร่งถอดเข้าไปใหญ่ ไม่รู้ทำไม... แค่รู้สึกเหมือนว่าไม่อยากทำให้อีกฝ่ายต้องรอนาน


ยุนโฮโน้มกายลงช้าๆ จับแก่นกายไปใกล้ช่องทางสีชมพูอ่อนพร้อมกับจ้องลึกลงไปในนัยน์ตาหวานที่ปรือมองดูยั่วๆชอบกล ถอนหายใจออกมาอีกทีแล้วเอ่ยออกมาเบาๆ


“ขอโทษนะ...” สิ้นเสียงแท่งร้อนก็ถูกกดสอดเข้าไปในทางคับแคบทันทีจนสุด ฟันขาวขบลงกับกรามอย่างแรงเมื่อได้ยินเสียงหวานหวีดร้องลั่นรวมกับความรู้สึกที่ได้รับจากส่วนล่างนั่น ความร้อนที่ดูจะสมจริงเกินไปกับความรู้สึกที่เหมือนกับถูกตอดรัดอยู่ตลอดเวลา และแน่นอนว่ารวมกับอีกความฝืดเพราะไร้น้ำหล่อลื่นที่ทำให้เขาสุขสมจนจะสำลัก


ยุนโฮผ่อนลมหายใจเข้าออกช้าๆแล้วค่อยๆถอนกายออกจนเกือบจะหลุดแล้วแทรกตัวเข้าไปใหม่อีกรอบจนอดไม่ได้ที่จะหลุดครางออกมาเบาๆ พลันตาคมก็เหลือบไปมองริมฝีปากอิ่มสีเชอร์รี่ที่อ้าออกหอบหนักแล้วก็อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปชิงความหอมหวานนั้นอีกครั้ง เสียงร้องครางจึงกลายเป็นเพียงแค่เสียงที่ดังในลำคอเบาๆ ปากหยักเบียดตัวลงอย่างรุนแรงพร้อมๆกับที่ขยับกายส่วนล่างสอดกระแทกเข้าเร็วขึ้น แรงขึ้นทุกครั้ง


“อ๊าาาา ฮ๊ะ...ยุนโฮ...อ๊าา” ทันทีที่ปากอิ่มถูกปล่อยให้เป็นอิสระก็ร้องออกมาอีกครั้ง มือหนาเลื่อนไปจับไหล่มนไว้ทั้งสองข้างไม่ให้ร่างของเจ้าตุ๊กตาเคลื่อนไปชนหัวเตียง แก่นกายยังคงขยับชักเข้าออกในโพรงแน่นสีหวานไม่หยุดจนส่วนปลายเริ่มสีน้ำขาวขุ้นปริ่มออกมาเล็กน้อยแต่มันก็ช่วยเป็นน้ำหล่อลื่นให้ร่างสูงแล้วกระแทกเข้าไปเร็วกว่าเดิม มือขวาละมาจับขาเรียวทั้งสองข้างพาดขึ้นกับบ่าเพื่อให้สอดใส่ได้สะดวกมากขึ้น


ยุนโฮโน้มหน้าลงไล้จูบไปบนซอกคอขาวเนียนพลางขยับแทรกแก่นกายเข้าไปลึก ท่อนเนื้อที่แดงก่ำถูกเสียดสีอย่างรุนแรงทุกครั้งที่ชักเข้าออกช่องทางคับแน่นจนเจ้าตัวอดจะซี๊ดปากไม่ได้ ส่วนกลางร่างกายขยายออกจนยิ่งคับแน่นในช่องนั้นมากกว่าเดิมบ่งบอกให้รู้ถึงอารมณ์ที่ใกล้ถึงขีดสุดกลายเป็นตัวเร่งให้ร่างสูงกระแทกรุนแรงมากยิ่งขึ้น


ยุนโฮขบฟันขาวกับริมฝีปากล่างอย่างแรงจนน้ำสีแดงสดเริ่มไหลซึมออกมาเล็กน้อย แต่นั่นไม่ได้ทำให้เจ้าตัวสนใจแม้แต่น้อยในเมื่อตอนนี้เขารู้สึกอึดอัดตรงช่วงล่างจนแทบคลั่ง เสียงหวานที่หวีดครางยังคงดังอย่างต่อเนื่องจนนึกกลัวไม่ได้ว่าห้องข้างๆจะได้ยินเข้า ดูเหมือนว่าเจ้าตุ๊กตาจะรู้สึกได้ หรือไม่เขาก็รู้สึกไปเอง เพราะช่องทองร้อนระอุนั้นบีบตัวเข้าหากันแน่นกว่าเดิม ยุนโฮเร่งจังหวะสอดกระแทกแก่นกายเข้าไปเสียดสีกับผนังนุ่มอย่าวรัวเร็วจนแทบจะลืมหายใจ ร่างสูงชักกายเข้าออกอีกสามสี่ครั้งแล้วกระแทกเข้าไปมิดด้ามอย่างแรงเป็นครั้งสุดท้ายจนตุ๊กตาร่างบางตัวโยนพร้อมกับอัดฉีดธารน้ำอุ่นเข้าไปในช่องทางสีหวานที่คั่งค้างอยู่ด้านในเพราะทางออกทางเดียวที่มีอยู่ดูเหมือนว่าจะไม่มีช่องว่างให้ออกไปได้แม้แต่น้อย


ร่างสูงทิ้งตัวลงทาบทับร่างบางที่ยังคงร้อนจากอุณหภูมิด้านใน พลันก็นึกไปว่าถ้าปล่อยให้เจ้าตุ๊กตามีอุณหภูมิแบบนี้นานๆจะไม่ดีหรือเปล่า เท่านั้นยุนโฮก็ขยับตัวเล็กน้อยแล้วค่อยๆถอนกายออกจากส่วนที่ยังคงบีบรัดทุกครั้งที่เข้าขยับจนชายหนุ่มซี๊ดปากเบาๆก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆ แต่ยังไม่วายหันไปมองใบหน้าสวยหวานที่หยุดเสียงครางไปแล้ว


แต่มันก็น่าแปลก... ทีเขาช่วยตัวเองไปกี่ครั้งไม่เห็นว่าอาการมันจะทุเลาลง


...แต่กับตุ๊กตาแจจุงนี่ ครั้งเดียวก็ดูจะเกินพอ...


ไม่ปฏิเสธว่าเขาสุขสมขนาดไหนกับร่างเทียมนี้ ใช่ว่าเขาจะไม่เคยมีอะไรกับใคร แต่ครั้งนี้มันเป็นอะไรที่รู้สึกแตกต่าง หรือความจริงอาจจะตั้งแต่แรกแล้วที่เขาได้สัมผัสตุ๊กตาแจจุง ตั้งแต่ที่ได้ยินเสียง... เสียงหวานๆที่เขาติดใจอย่างบอกไม่ถูก



[click to continue reading]